GamesRadar, bu sonbaharda oyun endüstrisinde ve Denuvo korumasıyla ilgili birkaç ilginç olay yaşandığını belirtiyor: bir dizi yayıncı, yaklaşmakta olan oyunlarında Denuvo koruması kullanmayacaklarını duyurdu.

Dragon Age: The Veilguard’ın yaratıcıları, oyun çıkmadan önce, oyunun Denuvo ile korunmayacağını ilan etti. Bethesda ise birkaç gün önce, Indiana Jones’ta Denuvo kullanımı hakkındaki söylentileri kamuya açık bir şekilde yalanladı ve korumanın yalnızca ön izleme kopyaları için tasarlandığını açıkladı. Denuvo koruması olmayacağını duyuran diğer oyun yapımcıları arasında Warhammer 40,000: Space Marine 2 ve yaklaşmakta olan Kingdom Come: Deliverance 2’nin yaratıcıları da bulunuyor. Aynı şekilde, Konami’nin Denuvo koruması olmadan Silent Hill 2’yi piyasaya sürmesi, yayıncının daha önce her zaman AAA yeni çıkan oyunlarını bu koruma ile güvence altına alması nedeniyle oyuncuları şaşırttı.

GamesRadar, yayıncıların Denuvo’yu kullanırken buldukları yeni ve ilginç bir yönteme işaret ediyor: oyuncuların korumadan memnun olmadığını görerek, Avusturyalı ürünü amacına uygun olarak kullanmak yerine, ondan vazgeçerek oyuncuların gözünde PR puanları kazanmayı tercih ediyorlar.

Her bir kamuoyuna açıklanan vazgeçiş olayının, Denuvo ve şirketin itibarı üzerindeki doğrudan bir darbe olduğunu anlamak önemlidir, özellikle de oyun onun olmadan iyi satış yaparsa. Bu tür eylemler çığ gibi büyüyerek diğer yayıncıların da onların örneklerini takip etmesine neden olabilir.

Görünen o ki, Denuvo’nun “oyuncularla iletişim kurma” çabaları sonucunda tuhaf PR denemeleri, sadece “bazı geliştiricilerin” korumadan dolayı toksik bulmaları nedeniyle vazgeçmekle kalmayıp, EA ve Bethesda gibi önceki sürekli müşterilerin bile onun etkinliğini sorgulamasına neden oldu:

Ayrıca, yayıncıların basitçe “piracy ile savaşmak”tan bıktığı ve Denuvo’nun, insanların zaten satın almak istemediği bir ürünün satışlarını birkaç kat artıramayacağını anladığı olasılığı da var.

Çünkü Denuvo temsilcileri bile, en iyi ihtimalle farkın yalnızca %20 olduğunu kabul ediyor. Koruma için her kopyadan telif hakkı ödemek veya korumayı uygulamak için bir lisans ödemek gerektiğini düşününce, bunun yayıncılara yalnızca baş ağrısı ve kendilerine karşı nefretten başka bir şey getirmediği gerçeği ortaya çıkıyor.